Nasza Patronka

---

Maria Zientara – Malewska – pseudonim Elżbieta Rafalska
/04.09.1894-02.10.1984/ – warmińska poetka i nauczycielka ludowa.

Urodziła się w podolsztyńskiej warmińskiej wsi Brąswałd, w rodzinie
kultywującej polskie tradycje. Była członkiem Związku Polaków w Niemczech,
pracowała w „Gazecie Olsztyńskiej” w Olsztynie, uczyła w polskich szkołach
działających w granicach Niemiec, działała w chórach i towarzystwach
społecznych. Organizowała też koła Kobiet Polek i Związku Towarzystw
Młodzieży w Prusach Wschodnich. Krótko prowadziła polskie przedszkole
w Gietrzwałdzie, a 10 kwietnia 1929 rozpoczęła nauczanie
w polskiej szkole w Chaberkowie.

Następnie kierowała Wydziałem Przedszkoli i Opieki Religijnej
Związku Polskich Towarzystw Szkolnych w Niemczech.

W latach wojny za swą prapolską działalność została aresztowana
i osadzona na osiem miesięcy w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück.

W 1945 podjęła pracę w Wydziale Oświaty Pełnomocnika Rządu
na Okręg Mazurski. Była członkiem Okręgowego Polskiego Komitetu
Narodowościowego oraz Instytutu Mazurskiego,
działała też w Polskim Stronnictwie Ludowym.

W połowie 1952 została przyjęta w poczet Związku Literatów Polskich.
W świadomości współczesnych Polaków poetka przyjmowana była
jako symbol polskiego trwania na południowej Warmii.

Po wyzwoleniu i powrocie do Olsztyna pracowała w Kuratorium
organizując szkolnictwo polskie, równocześnie rozwijała działalność poetycką.
Wielokrotnie wyróżniona i odznaczona. Była osobą powszechnie znaną
i szanowaną. Jej pogrzeb przerodził się w spontaniczną manifestację.

---

         

---

Twórczość :

Debiutowała wierszem ”Pory roku” zamieszczonym
w Gazecie Olsztyńskiej (4 grudnia 1920).

Jej wiersze w latach międzywojennych były drukowane
prawie we wszystkich czasopismach polskich w Niemczech,
także w dwóch antologiach ”Warmia i Mazury” oraz ”Nasi poeci”.
Po 1945 wydano jej 20 samodzielnych książek.
Można je podzielić na trzy grupy:

baśnie i legendy, m.in.

”Legendy dwóch rzek” (1955)

”Baśnie znad Łyny” (1970)

wspomnienia i opracowania z zakresu
warmińskiego folkloru, m.in.

”Warmio moja miła” (1959)

”Śladami twardej drogi” (1966)

”Wspomnienia nauczycielki” (1985)

wiersze – 6 zbiorków, m.in.

”Pieśni Warmianki” (1963)

”Na warmińską nutę” (1982)

”Miłość prostego serca” (1985)

---

 PIEŚŃ – hymn naszej szkoły :

Gdy do słońca wyrastamy

Słoneczniki tracą blask

W naszej szkole jak u mamy

Pracowicie płynie czas.

I nie mija nic bez echa

Gdy dziecięcy słychać śpiew

Wtedy Olsztyn się uśmiecha

Płynie pieśń na skrzydłach mew.

REFREN :

Na ratuszu zegar bije

Głosząc chwałę Warmii miłej

Patrzy na to z łezką w oku

Pani Maria gdzieś z obłoków.

Ojców mowa, ojców wiara

Płomień w sercach nam rozpala,

A gdy serca są gorące

To panuje wszędzie słońce.